سندرم های درد اندام ها 

خیلی از بیماریها ی کودکان میتواند سبب درددر اندامهای کودکان گردد. Limb Pain Syndromes "سندروم های درد اندامها" یک اصطلاح عمومی برای گروهی از رخدادهای پزشکی مختلف با عللل و و تظاهرات بالینی متفاوت است که وجه مشترک همه آنها درد متناوب اندامها است برای رسیدن به این تشخیص، پزشکان کلیه بررسی های لازم در مورد علل شناخته شده ،شامل بیماریهای جدی،که می توانند سبب درد اندام شوند را مورد بررسی قرار می دهند.

فیبرو میالژیا متعلق به گروه"amplified musculoskeletal pain syndrome" "(سندرم درد های عضلانی –اسکلتی تشدید یاففته)" می باشد. قیبرو میالژیا سندرمی است که با درد منتشر و طولانی مدت در سیستم عضلانی-اسکلتی، که اندام فوقانی،تحتانی،کمر،شکم،قفسه سینه،گردن یا چانه را به مدت حد اقل 3 ماه تظاهر می یابد و بهمراه احساس خستگی ، اختلال در خواب وبروز مشکلاتی در سطح توجه ،استدلال و حافظه مشخص میشود.

فیبرو میالژیا عمد تا در بالغین اتفاق می افتد.در کودکان بیشتر در سنین نو جوانی گزارش شده و میزان شیوع آن حدود 1% است.
د ختران بیشتر از پسران مبتلا می شوند. کودکان مبتلا به این سندرم از نظرخیلی از خصوصیات بالینی با کودکان مبتلا به complex regional pain syndrome( سندرم درد مختلط ناحیه ای) شباهت دارند.

بیماران از درد منتشر اندام ها شکایت می کنند هر چند شدت این درد از یک کودک به کودک دیگر ممکن است متفاوت باشد و درد ممکن است در هر قسمتی از بدن (مانند اندام های فوقانی و تحتانی، پشت ،شکم،قفسینه سینه ، گردن و چانه)اتفاق بیفتد.
این کودکان معمولا دچار مشکل خواب هستند و خواب خوبی که خستگی آنها را از بین برده و احساس تازگی فراهم کند ندارند وهنگام بیدار شدن از خواب همجنان احساس خستگی میکنند ، شکایت اصلی دیگر در این بیماران احساس خستگی شدید به همراه کاهش توان فیزیکی در آنها است.
بیماران مبتلا به فیبرو میالژیا مکررا از سردرد،تورم کمر (احساس ورم میکنند هر جند ممکن است هیچ تورمی دیده نشود) ، کرختی و برخی اوقات تغییر رنگ مایل به آبی در انگشتان شکایت می کنند. مجموعه این علائم منجر به اضطراب ، افسردگی و غیبت مکرر از مدرسه می گردد.

سابقه وجود درد کلی در حداقل 3 ناحیه از بدن ،برای حداقل 3 ماه ، همراه با درجات مختلفی از احساس خستگی ،اختلال خواب واختلالات شناختی (توجه،یادگیری، استدلال،حافظه، تصمیم گیری و توان حل مشکلات) راهنمای تشخیصی است .بسیاری از بیماران در برخی ازنواحی بدن ،نقاط دردناکی trigger points(دردهای واکنش انگیز) را درعضله بیان میکنند که البته این یافته برای تشخیص ضروری نیست. .

یک موضوع مهم کاهش دادن اظطراب خانواده و بیمار با توضیح دادن این مسئله است که گرچه این دردها واقعی و شدید هستند ، اما مفاصل بیمار آنها دچار تخریب نخواهد شد و بیماری جدی در کار نیست.
مهمترین و موثر ترین بخش درمان ، تنطیم یک برنامه ورزشی مناسب بهبود دهنده قلبی-عروقی است شنا کردن بهترین ورزش برای این بیماران است.موضوع دوم شروع یک برنامه درمانی شناختی- رفتاری بصورت فردی و گروهی است. در نهایت برخی از بیماران ممکن است برای بهبود وضعیت خواب نیاز به دارو داشته باشند.

بهبودی کامل این بیماری نیازمند تلاش فراوان بیمار و حمایت اساسی خانواده وی دارد.بطور کلی نتیجه در کودکان خیلی بهتر از بزرگسالان است وبیشتر آنها کاملا بهبود پیدا می کنند. پذیرش یک برنامه ورزشی منظم بسیار اهمیت دارد. حمایت روحی و روانی به اندازه مصرف دارو در بهبود خواب بیمار ،اظطراب و افسردگی دوران نوجوانی موثر است.

درد بسیار شدید اندام به دلیل ناشناخته که اکثر اوقات با تغییرات پوستی همراه است.

هيچ اطلاع موثقي در مورد شيوع اين بيماري در دست نيست. چيزي که مشخص شده اين است که شيوع آن بيشتر در دوران بلوغ ( سن متوسط آن در حدود 12 سالگي) بوده ودر دخترها بيشتر ديده ميشود.

غالبا يك داستان طولانی ازدرد شديد اندامهاکه به درمانهاي مختلف پاسخ نداده و باطي زمان افزايش يافته است وجود دارد. شدت درد در حدي بيان ميشود که خيلي از اوقات مانع ازبكار بردن عضو دردناك ميشده است.
مواردی که در بیشتر مردم بدون احساس درد است مثل لمس سطحي ، دراين بيماران میتواندباعث درد شديد شود. به اين پديده غیر عادی "allodynia" گفته ميشود
مجموعه اين مسائل بر فعاليت روز مره کودکان مبتلا اثر گذاشته و غالبا باعث غيبت زياد از مدرسه خواهد شد.
پس از مدتي در عده اي از اين بيماران تغييراتي در پوست بصورت رنگ پريدگي ومنقوط شدن پوست و نيز تغييرات درجه حرارت ( غالبابصورت کاهش) و يا نمناك شدن پوست ديده ميشود.تورم اندام نیز ممکن است دیده شود. گاهي از اوقات کودك پايش را دريك حالت غير عادي نگه ميدارد و ازانجام هرگونه حرکتی امتناع ميكند.

تا چند سال قبل اين سندرم ها به اسامي گوناگوني ناميده ميشدند ،اما امروزه پزشکان تحت عنوان سندرم های complex regional pain syndromes به آنها اشاره می کنند.معیار های مختلفی برای تشخیص این بیماران بکار رفته است. .
تشخيص اين بيماري باليني است و بر اساس نحوه و میزان درد)شديد، طويل المدت، محدودکننده فعاليت، عدم پاسخ به درمان و وجود" آلودينيا" و معاينه باليني مشخص ميشود
مجموعه شكايت ها و يافته هاي باليني کاملااختصاصي است. تشخيص اين بيماري نيازمند رد بيماريهاي ديگري است که غالباقبل از مراجعه بيمار به روماتولوژيست کودکان توسط سایر پزشکان انجام گرفته است. آزمونهاي آزمايشگاهي طبيعي هستند.MRI ممکن است تغییرات غیر اختصاصی در استخوان،مفصل و عضله را نشان دهند.

بهترین روش برخورد با این بیماری،انجام تمرینات ورزشی منظم زیر نظر متخصص کاردرمانی با یا بدون روان درمانی است. سایر روش های درمانی به تنهایی یا همراه هم بکار برده شده است مانند استفاده از داروهای ضد افسردگی،روش های بیوفید بک،تحریک عصب از طریق پوست و رفتاردرمانی،بدون اینکه نتیجه قطعی داشته باشد.داروهای ضد درد معمولا تاثیری ندارند. در مورد درمان تحقیقات در جریان است و این امیدواری وجود دارد که در آینده درمانهای بهتری براساس شناخت علت بیماری به دست آورده شود. درمان برای تمام افراد درگیر شامل کودکان ،خانواده آنان و تیم درمانی دشوار است. به دلیل استرس ناشی از بیماری مداخلات روانشناختی غالبا ضروری است. بخشی از مشکلات درمانی ناشی ازنحوه برخورد خانواده بیمار در پذیرش تشخیص و همراهی با درمانهای پیشنهادی است که از علل مهم شکست درمان بشمار میرود.

بیماری در کودکان پیش آگهی بهتری نسبت به بالغین دارد.در مجموع اکثر کودکان سریع تر از بالغین بهبود پیدا میکنند. اگرچه تا ایجاد بهبودی مدتی طول خواهد کشید ونحوه بهبود یافتن از کودکی به کودک دیگرمتفاوت است .تشخیص و مداخله زود هنگام منجر به پیش آگهی بهتری می شود.

اين کودکان بايستي به داشتن فعاليت عادي، رفتن منظم به مدرسه و شرکت در فعاليتهاي دسته جمعي باهمسالان خود ترغيب شوند.

نام این بیماری که با نام دیگرErythermalgia(اریترمالژیا) نيز شناخته ميشود از سه کلمه یونانیMelos-limb,erythos-red وalgos-pain گرفته شده است.بیماری بشدت نادر است ولی امکان بروز آن در افراد مختلف یک خانواده وجود دارد.بیشتر کودکان مبتلا به این بیماری درحدود 10 سالگی علائم شان بروزمیکنند. این بیماری در دخترها شایع تر است.
بيماري اريتروملا لژيا با احساس سوزش و گرمي و قرمزي و تورم در پاها و به ميزان کمتری دردست ها مشخص ميشود. علايم آن با قرار گرفتن در معرض گرما شدت پیدا میکند و با سرد کردن انتهاها بهبود می یابد ،اين اختلاف درحدي است که اغلب کودکان حاضر به خارج کردن پا از آب يخ نميشوند.سیر بیماری سخت و رنج آور است. به نظر میرسد اجتناب از حرارت و ورزشهای شدید موثرترین شیوه کنترل بیماری است
داروهای مختلف و متعددی برای کنترل درد این بیماران بکار رفته است شامل داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی،مسکن ها و داروهائی که گردش خون را افزایش می دهند(این داروها "وازودیلاتور" نامیده می شوند). این بسته به نظر پزشک است که برای هر کودکی کدام درمان مناسب تر است.

درد های رشد سندرم خوش خیمی است که به نوعی درد اختصاصی اندام ها که غالبا در کودکان در سنین بین سه تا ده سالگی بروز میکند اطلاق می گردد.نام های دیگر آن" درد خوش خیم اندام ها در کودکان" یا "درد های شبانه عود کننده اندام ها" می باشد.

دردهای رشد یکی از شکایات متداول دوران کودکی است.ابتلا درپسران و دختران مساوی است و حدود 10% تا 20%کودکان دنیا به آن مبتلا می شوند.

اکثر اوقات درد در پاها(ساق،پشت پا، ران یا در پشت زانوها) بروز می کند و معمولا دو طرفه است.درد در انتهای روز یا در هنگام شب بروز میکندو اغلب کودک را از خواب بیدار میکند. والدین معمولابروز درد را درکودک بدنبال فعالیت فیزیکی گزارش میکنند.
حملات درد معمولا بین 10 تا 30 دقیقه طول میکشد،هر چند ممکن است از چند دقیقه تا چند ساعت ادامه پیدا کند. میزان درد ممکن است از خفیف تا شدید متغییر باشد. درد های رشد متناوب هستندو ممکن است فواصل بدون درد از چند روز تا چند ماه وجود داشته باشد. در برخی از مواردحملات درد ممکن است همه روزه دیده شود.

الگوی مشخص درد عدم وجود درد صبحگاهی همراه با طبیعی بودن معاینات بالینی،راهنمای تشخیصی است.به عنوان یک قانون نتایج مطالعات آزمایشگاهی و رادیو گرافی همیشه طبیعی هستند.هرچند برای رد سایر اختلالات ممکن است انجام رادیو گرافی لازم شود.

توضيح دادن خوش خيم بودن طبيعت اين پديده اضطراب کودک و خانواده را تخفيف ميدهد. دردوره هاي درد ماساژ موضعي و داروهاي مسكن ميتواند کمك کننده باشد.درکودکانی که اپيزودهاي تكراري درد داشته باشند شبي يك دوز ايبوپروفن میتواند به تخفيف درد کمك کند.

دردهاي رشد با هيچ نوع بيماري عضوي جدي همراه نيستند، در اغلب موارد تا آخر دوران کودکی شفا پیدا میکنند. در100% موارد با بزرگتر شدن کودک ناپديد خواهند شد.

هیپر موبیلیتی کودکانی را شامل می شود که مفاصل لق یا انعطاف پذیر داشته باشند. به این پدیده شلی مفاصل هم گفته میشود. برخی از این کودکان ممکن است دردهم داشته باشند. سندرم هیپر موبیلیتی خوش خیمBenign Hypermobility Syndrome BHS کودکانی را شامل میشودکه دردهای اندام ناشی از افزایش قابلیت حرکت (در دامنه حرکتی) مفاصل پیدا میکنند بدون اینکه هیچگونه بیماری بافت همبند بهمراه داشته باشد. به این ترتیب BHS یک بیماری محسوب نمی شود بلکه یک نوع یافته طبیعی تلقی می گردد.

یک وضعیت بسیار شایع در بین کودکان جوانان است،که در 10% تا 30% کودکان کمتر از 10 سال و بویژه در دختران دیده میشود.غالبا با افزایش سن فرکانس آن کاهش پیدا میکند. خیلی از اوقات در افراد فامیل دیده هم دیده میشود .

هيپرموبيليتي معمولا بصورت دردهاي عميق و تكرار شونده ای است که در انتهاي روز ، يا هنگام شب پدیدار میشود و بطور متناوب در زانوها، پاها وقوزکها ظاهر میشود. درکودکانی که پيانو، ويولون ویا سازهاي ديگر مينوازند اين دردها ميتواند در مفاصل انگشتان د ست ايجاد شود. فعاليت هاي بدني و ورزش باعث شروع يا ازد ياد درد ميشود. بندرت ممكنست مختصر تورم مفصلي وجود داشته باشد.

سندرم هيپرموبيليتي بر اساس معيارهائي که قبلا تنظيم شده و ميزان حرکت مفصل را مشخص ميكند و در غیاب سایر علائم بیماریهای بافت همبند تشخيص داده ميشود.

هيپر موبيليتي خيلي بندرت نياز به درمان دارد. در صورتيكه کودك با ورزشهاي خاصي مثل فوتبال ، يا ژيمناستيك در معرض آسيبهاي مكررقرار داشته و به دفعات دچار پيچ خوردگي يا کشيدگي مفاصل شود تقويت عضلات ومحافظت مفاصل ضرورت پيدا ميكند(بانداژ الاستیک یا استین هائی که کارکرد اندام را راحت تر میکند بدون اینکه در ساختمان آن تغییری بوجود آورد. )

هیپرموبیلیتی یک پدیده خوش خیم است که با ا فزایش سن بهبود پیدا میکند. خانواده ها باید بدانند که خطراصلی این است که کودک از زندگی طبیعی باز داشته شود.
کودکان بایستی به داشتن بک سطح طبیعی از فعالیت تشویق شوند. واین شامل هر ورزشی که کودک به آن علاقمند است می شود.

سینوویت گذرا یک التهاب خفیف مفصل(تجمع خفیف مایع داخل مفصل ) با علت نا شناخته در مفصل هیپ (مفصل رانی لگنی) است که خودبخود و بدون هیچ آسیبی به مفصل بهبود پیدا میکند.

شايعترين علت دردهيپ درنزدکودکان سينوويت گذرا است. 2 تا 3 در صدکودکان 3 تا 10 ساله را مبتلا ميكند .در پسرها تا حدي شايعتر است بطوری که در مقابل ابتلاي يك دختر 3 تا 4 پسر به آن مبتلاهستند.

لنگيدن و درد مفصل هیپ علايم اصلي سينوويت گذرا هستند. درد هيپ ميتواند بصورت درد درکشاله ران، قسمت فوقاني ران يا گاها درد زانو، که معمولا بصورت ناگهاني بروزمی نمايدخود را نشان دهد شايعترين نحوه بروز آن بيدار شدن کودک با لنگش ويا امتناع وی از راه رفتن است .

معاینه فیزیکی راه تشخیص است تشخيص سينوويت گذرا با مشاهده لنگيدن بيمار ونيز دردناك بودن و کاهش حرکات مفصل هيپ در یک کودک بالای 3 سال که تب نداشته و بیماری دیگری نیز ندارد گذاشته ميشود. در 5 در صد موارد، درگيري مفصلی دو طرفه است. راديوگرافي ساده از مفصل هیپ معمولا طبيعي است و در خيلي از موارد عملا انجام نمي شود.بر خلاف آن سونوگرافی مفصل هیپ در تشخیص سینوویت هیپ بسیار مفید است .

اساس درمان استراحت متناسب با ميزان درد است. مسكن هاي ضد التهابي غیر استروئیدی براي کاهش درد و التهاب بكار برده ميشوند. اين حالت غالبا بطور متوسط بعد از 6 تا 8 روز از بين ميرود.

پیش آگهی عالي است ، با بهبود کامل در 100%کودکان(بر طبق تعریف این بیماری موقتی است). اگر علائم بیش از 10 روز باقی بماند باید بیماری هی دیگر را در نظر گرفت. پديدار شدن اپیزود جدید از سينوويت گذرا بصورت خفيف تر و بمدت کوتاهتر از اپيزود اول ناشایع نيست.

درد پاتلوفمورال شايعترين سندرم دردهاي به علت فعاليت در کودکان است. اين گروه بيماريها ناشي ازحرکات تكراري مداوم يابدنبال آسيب هاي بعد از ورزش در نقطه بخصوصي از بدن شامل مفاصل و تاندون های خاص بوجود مي آيند. اين نوع اختلالات در بزرگسالان شایع تر از کودکان است(مانند بیماری آرنج تنیس بازان،سندرم تونل مچ دست و غیره).
درد پاتلا فمورال(کشککی رانی)به دردی اشاره دارد در قسمت جلوی زانو که با فعالیت هایی که بار اضافی به مفصل پاتلا فمورال(مفصلی که از استخوان کشک زانو و قسمت انتهایی استخوان ران تشکیل شده است) وارد می کنند گسترش می یابد
وقتي که درد زانو همراه با خوردگي در سطح داخلي(غضروف) کشکک باشد اصطلاح "کندرومالاسي پاتلا" در مورد آن بکار برده ميشود.
مترادف های زیادی برای درد پاتلافمورال وجود دارد شامل: سندرم پاتلافمورال،درد جلوی زانو، کندرماللاسی پاتلا.

در کودکان کمتر از 8 سال بندرت ديده ميشود ،در نوجوانان شایع تر است. درد پاتلوفمورال در دختران شايعتر است.همچنين در کودکانی که زانوهايشان به نحوي زاويه داشته باشد، مثل knock-knees پاهای پرانتزییا کجی زانو genu varum ،و نیز کسانی که عدم تقارن یا ناپایداری کشکک دارند شایع تر است .

علامت اختصاصي بيماري درد جلوي زانو است که با فعاليتهائي از قبيل دويدن، بالا رفتن يا پائين آمدن ازپله ، چمباتمه زدن و يا با پرش شد ت پيدا ميكند. درد پاتلوفمورال همچنين با خم کردن طولاني زانو درهنگام نشستن تشد يد می یابد.

درد پاتلو فمورال در کودکان سالم يك تشخيص باليني است( تست هاي آزمايشگاهي يا راديوگرافيك ضرورت ندارد).درد را مي توان با ايجاد فشار روي زانو يا با کشيدن کشکک به طرف بالا در حاليكه عضلات چهار سر ران منقبض باشد ايجاد نمود.

در بيشترکودکان اگر درد زانو با بيماري ديگري(مثل اشكال در زاويه زانو يا لغزندگي کشكك )همراه نباشد حالت خوش خيمی است که به خودي خود خوب ميشود. در صورتيكه درددر فعاليتهاي ورزشي و يا فعاليتهاي روزمره ايجاداختلال نمايد، برنامه ريزي براي تقويت ماهيچه چهارسرران میتواند کمک کننده باشد. قرار دادن يخ به از بين بردن دردهاي بعد از ورزش کمک ميكند.

کودکان بايستي زندگي طبيعي خودرا داشته باشند. ميزان فعاليت بدني بايد در حدي باشد که کودک دچار درد نشود. کودکانی که فعاليت ورزشي زياد دارند ميتوانند از زانوبند ياآتل هاي زانو استفاده نمايند.

لغزندگي اپيفيز بعلت جابجشدن سراستخوان ران از صفحه رشد ايجاد ميشودکه علت آن مشخص نيست. صفحه رشد يك صفحه غضروفي است که مثل ساندوويچ بين دو قسمت از بافت استخواني سر فمور قرار گرفته است. اين ناحيه ضعيفترين قسمت استخوان است و به استخوان اجازه رشد می دهد . با معدني شدن و بصورت استخوان درآمدن آن رشد استخوان متوقف خواهد شد.

لغزندگي اپيفيز سرران بيماري نادري است که 3 تا 10 نفر ازهر 100000کودک را مبتلا ميكند. در نوجوانان و در پسرها شايعتر است. بنظر ميرسد چاقي فاکتور مساعدکننده اين بيماري باشد.

لنگيدن و درد و کاهش يافتن حرکات مفصل راني لگني علائم اصلی هستند.درد ممكنست درقسمت فوقاني( دوسوم فوقاني) و يا تحتاني( يك سوم تحتاني) ران ايجاد شود و با افزايش فعاليت بدني افزایش خواهد يافت. در 15 در صد موارد در گيري دو طرفه است.

لغزندگي اپيفيز سر فمور با کاهش يافتن حرکات مفصل راني لگني در معاينه باليني مشخص ميشود. تشخيص با راديوگرافي که بهتر است در حالت آگزیال( يا پای قورباغه) انجام شود تائيد خواهد شد.

این وضعیت یک اورژانس ارتوپدی محسوب می شود و نیاز به جراحی وگذاشتن pin دارد.( که به وسیله آن سر فمور در محل خود فیکس می شود)

پيش آگهي آن بستگي به مدت و ميزان لغزند گي سراستخوان ران قبل ازتشخيص و انجام درمان دارد. و از کودکی به کودک دیگر متفاوت است.

کلمه استئو کندروز به معنای "مرگ استخوانی " است و به گروهی از بیماریها با علت نامشخص اطلاق می شود که به علت نامشخصي جريان خون به مراکز استخوانسازي استخوان هاي مبتلا قطع شده است. در بدو تولد استخوانها بيشتر از غضروف،که بافت نرمي است، ساخته شده اند. در طول زمان اين بافت نرم توسط بافت سخت و معد ني شده، يعني استخوان جايگزين ميشود. اين جایگزینی در محلهاي خاصی از استخوان که مراکز استخوانسازی نامیده می شود شرئع شده و با طی زمان در بقیه استخوان منتشر میشود.
علامت اصلی این بیماری درد است .بر اساس استخولن درگیر ،بیماری اسامی مختلفی دارد.
تشخیص با بررسی های رادیو گرافیک تایید می شود.. در راديوگرافي به ترتیب تكه تكه شدن قطعه اي بصورت Islands within the bone جزایری در میان استخوان،کلاپس Break down ،اسکلروز(افزایش تراکم استخوان،استخوان در تصویر سفید تر به نظر می آید) خيلي از اوقات استخوان از نو تشكيل شده( تشكيل استخوان تازه) و قوام استخواني مجددا بوجود ميآيد.
گرچه اين بيماري ميتواند خيلي جدي باشد اما در نزد کودکان بسيار شايع بوده و به استثنا ي موارد درگيري وسيع مفصل راني لگني پيش آگهي آن عالي است. بعضي از فرمهاي استئو کندرزآنقدر شايع هستند که بعنوان normal variant يا "اشكال طبيعي " در نمو استخوان به شمار مي آيند Sever’s disease .بقیه در گروه سندرم های فعالیت بیش از حد قرار می گیرند Osgood-Schlatter,Sinding-larsoen-Johansson disease.

اين بيماري از تخريب در سر استخوان ران ( نزديكنرين قسمت از استخوان ران به لگن) ناشي از فقدان رگ بوجود ميآيد.

بيماري شايعي نيست، یک مورد در هر 10000 کودک گزارش شده است. بيشتر درپسرها بیشتر دیده می شود(یک دختر در برابر 5/4 پسر) و در سنين بين3 تا12 سالگي ، بخصوص در کودکان 4 تا 9 ساله دیده می شود. .

بيشترکودکان با لنگيدن و در جات مختلفي از درد مفصل سر ران مراجعه ميكنند.بعضی موارد ممکن است درد وجود نداشته باشد.غالبا فقط يك طرف گرفتار است ولي در10% موارد بيماري دوطرفه است.

حرکات مفصل رانی لگنی (هيپ) اختلال داشته و یا ممکن است دردناک باشد . راديوگرافي در ابتدا ممكنست طبيعي باشد ولي بعد سيري راکه در مقدمه گفته شد پيدا خواهد کرد. اسكن استخوانی و MRIبیماری را زودتر ازرادیوگرافی نشان میدهند.

کودکان مبتلا به Legg-Calve-Perthes همیشه باید به بخش ارتوپدی کودکان ارجاع شوند.تصویر نگاری برای تشخیص ضروری است.درمان بستگی به شدت بیماری دارد. در موارد خيلي خفیف ممکن است تحت نظر گرفتن بیمار کافی وبهبودخودبخود استخوان با کمترین آسیب صورت گیرد. .
در موارد شديد بيماري، هدف از درمان حفظ جايگيري مناسب سرران در مفصل لگن می باشد، بطوریکه با شروع و تشكيل استخوان تازه، سر استخوان ران شكل کروي خود را پيدا کند.
اين هدف ممكن است بدرجات مختلفي با استفاده ازآتل هایی که لگن را باز نگه ميدارند( در کودکان کوچکتر) یا بوسيله عمل جراحي استئو تومی و برش قسمتی ازاستخوان و قرار دادن سر استخوان ران در وضعیت مناسب (در کودکان بزرگتر) حاصل شود.

بستگي به ميزان درگيري سر فمور(هرچه کمتر باشد بهتر) و نيز سن کودک (کمتر از 6 سال بهتراست) خواهد داشت. بهبود کامل2 تا 4 سال طول می کشد. مجموعا در حدود دو سوم از مفاصل راني لگني که مبتلا شده اند نتايج ساختاری و عملکردی خوبی پيداخواهندکرد.

محدودیت فعالیت های روز مره برای این کودکان بستگي به درمان انجام شده خواهد داشت. کودکاني که تحت نظر هستند باید ازوارد آمدن فشارهاي سنگین بر لگن (پريدن و دويدن)اجتناب کنند .در عين حال از نقطه نظرهاي ديگري مثل رفتن به مدرسه و شرکت در فعاليتهائي که نياز به تحمل وزن نداشته باشد بايستي زندگي عاديشان حفظ گردد.

این بیماری به علت ايجاد ضربه هاي مكرر به مراکز استخواني برجستگي استخوان درشت ني( تاج استخوانی کوچکی که درقسمت فوقاني ساق پا قرار دارد) در کنار تاندن( رباط)کشكك بوجود ميآيد. در 1% نوجوانان ديده ميشود و درکسانی که ورزش میکنند بیشتر دیده میشود.
درد اين بيماران با فعاليتهائي از قبيل دويدن ، پريدن، از پله بالا و پائين رفتن و چهارزانو نشستن شد ت می یابد. تشخيص بيماري توسط معاينه باليني با مشخص شدن حساس بودن نسبت به درد (تندرنس) یا درد کاملا مشخص در محل اتصال رباط استخوان کشكك به استخوان درشت ني که گاها با ورم همراه است.
راديوگرافي ممكنست طبيعي باشد و يااينكه قطعات کوچك استخواني در ناحيه برچستگي درشت ني را نشان دهد. درمان شامل تعدیل ميزان فعاليت بیمار براي نگهداشتن وی در یک وضعیت بدون درد، قرار دادن يخ بعد از ورزش و استراحت است . اين وضعیت در طی زمان بهبود می یابد.

این بیماری که Calcaneal apophysitis نيزناميده ميشود. عبارت ازا ستئوکندروز زائده پاشنه واحتمالا در ارتباط با کشيد گي زرد پي آشيل ميباشد.
بيماري يكي از شايعترين علل درد پاشنه در کودکان و نوجوانان بشمار مي آيد.مثل سایر اشکال استئو کندروز، این بیماری نیز با فعاليت رابطه دارد ودر جنس مذکر بيشترديده ميشود. شروع آن غالبا در 7 تا 10 سالگي با درد پاشنه و گاها درداندامها به دنبال ورزش ميباشد.
تشخيص اين بيماري با معاينه باليني است. نيازي به درماني غير از متعادل کردن فعاليت کودك براي اجتناب از درد نيست. در صورتيكه اين امر کمك کننده نبود استفاده از بالشتك هاي پاشنه توصيه ميشود. بيماري بعداز مدتي بهبودخواهد یافت .

استئو کندروز سردومین استخوان کف پائی ميباشد. علت احتمالي اين بيماري ضربه است. بيماري شايعي نيست و بيشتر موارد دختران نو جوان را مبتلا ميكند. اين درد با فعاليت شدت مي يابد. معاينه باليني درد ناحيه سر دومین استخوان کف پائی و گاها تورم را نشان ميدهد. تشخيص باراديوگرافي تائيد ميشود، گرچه ممكنست از شروع علايم تا پيداشدن تغييرات آن دو هفته طول بكشد. درمان شامل استراحت واستفاده از بالشتكهاي محافظ است.

بیماری شوئرمن یا Juvenile Kyphosis roundback "قوز کودکی"استئونکروز در ناحیه حلقه برجستگی بدنه مهره است .(استخوان روی بخش محیطی بالا و پائین هر مهره) . بيشتر در پسران نو جوان ديده ميشود. بيشتر کودکان مبتلا به اين حالت هيكل نامتناسب با يا بدون درد پشت پيدا ميكنند. درد با فعاليت ارتباط دارد و ممكن است با استراحت بهتر شود.
تشخيص با معاينه باليني مطرح می شود( با مشاهده وجود زاويه واضح در پشت ) و با انجام راديوگرافي تائید می شود
. براي اينكه بيماري شوئرمن تائيد شود کودك ميبايستي نامنظمي صفحات مهره ای و گوه اي شدن قسمت قدامي حد اقل سه مهره با زاويه 5 درجه پيدا کرده باشد.
بيماري شوئرمن غالبا نياز به درمان ديگري غير ازتعد يل ميزان فعاليت کودك ، تحت نظر داشتن و در موارد شد يد استفاده ازآتل طبي ندارد.