MAJEED 

سندرم Majeed یک بیماری نادر ژنتیکی است. کودکان مبتلا از اسئومیلیت چند کانونی عود کننده مزمن CRMD، آنمی دیس اریتروپوپتیک مادرزادی CDA، و درماتیت التهابی رنج می¬برند.

این بیماری بسیار نادر است و فقط در خانواده¬های منطقه شرق میانه توصیف شده است. (اردن، ترکیه). میزان حقیقی شیوع آن حدود کمتر از 1000،000/1 کودک تخممین زده شده است.

علت بروز این بیماری جهش ژن LPIN2 روی کروموزوم P 18 است که پروتئینی را به نام 2- lipin کدد می¬کند. محققان بر این باورند که این پروتئین ممکن است در پردازش چربی¬ها (متابولیسم لیپیدها) نقش داشته باشد.. اما در سندرم Majeed هیچ اختلالی در لیپیدها کشف نشده است.
Lipin-2 همچنین ممکن است در کنترل التهاب و در تقسیم سلولی نقش داشته باشد.
جهش در ژن Lipin2 باعث تغییر در ساختار و عملکرد پروتئین lipin-2 می¬شود. اینکه تغییرات ژنتیکی فوق چگونه منجر به بیماری استخوانی آنمی و التهاب پوست در مبتلایان به سندرم Majeed می¬شود؛ هنوز ناشناخته است.

این بیماری اژثی است و نحوه¬ی وراثت آن اتوزومال مغلوب میباشد. (یعنی ارتباطی به جنسیت ندارد و هیچ یک از والدین، لزوماً علائم این بیماری را ندارند). این نوع از انتقال به این معنی است که برای ابتلا به سندرم Majeed فرد باید 2 ژن جهش یافته، یکی از مادر و یکی از پدر داشته باشد. از این رو هر دو والدین حامل این بیماری هستند ( حامل فقط یک کپی از ژن جهش یافته را دارد و بیمار نیست) ولی بیمار نیستند. گرچه حاملین بیماری به طورتیپیک نشانه¬ها و علائمی از بیماری را نشان نمی¬دهند، اما برخی از والدین کودکان مبتلا به سندرم Majeed، یک اختلال التهابی پوستی تحت عنوان پسوریازیس را داشته¬اند. خطر ابتلا فرزند دیگر به سندرم Majeed در والدینی که یک فرزند مبتلا به این سندرم را دارند، 25% است. تشخیص در دوران جنینی امکان¬پذیر است.

علت ابتلا به این بیماری این است که کودک با ژن¬های جهش یافته¬ی مسبب سندرم Mateed متولد شده است.

خیر این یک بیماری عفونی نیست.

سندرم Majeed با استئومیلیت چند کانونی عود کننده¬ی مزمن CRMO، آنمی دیس اریتروپویتیک مادرزادی CDA و درماتیت التهابی مشخص می¬شود. CRMO مرتبط با این سندرم را می¬توان با ویژگی¬هایی چون شروع در سن پایین (در دوران جنینی)، اپیزودهای مکرر، بهبودی¬های کوتاه مدت و کمتر و این حقیقت که این یک بیماری مادام العمر است ومنجر به عقب ماندگی در رشد یا خمیدگی¬های مفصلی می¬شود، از بیماری CRMO ایزوله افتراق داد. CDA با میکروسیتوز مغز استخوان یا محیطی مشخص می¬شود. این آنمی می¬تواند از آنمی خفیف و غیرقابل مشاهده تا یک آنمی وابسته به انتقال خون متغیر باشد. درماتیت التهابی غالباً سندرم Sweet است ولی می¬تواند پوسچولوزیس هم باشد

CRMO می¬تواند منجر به عوارضی مثل کندی رشدد و دفورمیتی هایی در رشد مفاصل تحت عنوان خمیدگی مفصلی شود که منجر به محدودیت در حرکت مفصل مربوطه میگردد. آنمی می¬تواند منجر به علائمی مانند خستگی، ضعف، پوست رنگ پریده گی و کوتاه شدن تنفس شود. عوارض آنمی دیس اریتروپویتیک مادرزادی از خفیف تا شدید، متغیر است.

به علت بسیار کمیاب بودن این وضعیت، اطلاعات کمی در خصوص تنوع تظاهرات بالینی این بیماری شناخته شده است.در هر مورد از این بیماری شدت علائم می¬تواند متفاوت باشد که این امر منجر به تابلوهای بالینی خفیف تا بسیار شدید در کودکان مبتلا می¬شود.

تاریخچه¬ی طبیعی این بیماری بسیار کم شناخته شده است. در هر صورت، در بیماران بزرگسال ناتوانی¬های بیشتری با گسترش عوارض این بیماری دیده می¬شود.

در ابتدا باید براساس تظاهرات بالینی شک به این بیماری وجود داشته باشد. تشخیص قطعی باید به وسیله آنالیز ژنتیکی تأیید شود. تشخیص در صورتی تأیید می¬شود، که بیمار دارای 2 جهش یکی از پدر و یکی از مادر باشد. آنالیز ژنتیکی ممکنست در همه مراکز مراقبتهای tertiary هم در دسترس نباشد.

انجام آزمایشات خونی مثل سرعت سدیمانتاسیون اریتروسیت¬ها ESR، CRP، شمارش کل سلول¬های خونی وفیبرینوژن در طول دوره¬ی فعالیت بیماری جهت ارزیابی میزان التهابی وآنمی مهم است.
این تست¬ها برای بررسی اینکه نتایج نرمال شده¬اند یا به حد نرمال نزدیک شده¬اند، به صورت دوره¬ای تکرار می¬شوند. همچنین مقدار کمی از خون جهت انجام آنالیز ژنتیکی مورد نیاز است.

سندرم Majeed قابل درمان است ولی با توجه به این که یک بیماری ژنتیکی است قابل معالجه و درمان قطعی نیست.

هیچ رژیم درمانی استاندارد شده¬ای برای سندرم Majeed وجودندارد. CRMO اغلب با داروهای غیراستروئید ضد التهابی NSAIDS به عنوان خط اول، درمان می¬شود. انجام فیزیوتراپی برای جلوگیری از آتروفی ناشی از استفاده نکردن از عضلات و نیز خمیدگی¬ها اهمیت دارد. در صورتی که CRMO به NSAIDS پاسخ ندهد، می¬توان از کواستروئیدها برای کنترل CRMO و تظاهرات پوستی استفاده کرد، اما عوارض استفاده¬ی طولانی مدت از کورتیکو استروئیدها، استفاده از آنها در کودکان را محدود کرده است. اخیراً در 2 کودک مبتلا، پاسخ خوبی به داروهای ضد اینتر لوکین 1 گزارش شده است. CDA با انتقال گلبول¬های قرمز، در صورت وجود اندیکاسیون، درمان می¬شود.

کورتیکواستروئیدها با عوارض جانبی محتملی چون افزایش وزن، تورم صورت و نوسان خلق مرتبط است. اگر استروئیدها برای دوره¬ی طولانی تجویز شوند، می¬توانند باعث سرکوب رشد، استئوپروز، فشار خون بالا و دیابت گردند.
رنج¬آورترین عارضه¬ی جانبی anakinra، واکنش دردناک در محل تزریق است که قابل مقایسه با نیش حشرات می¬باشد. به ویژه درهفته-های اول درمان می¬تواند بسیار دردناک باشد. در بیمارانی که برای بیماری¬هایی جز سندرم Majeed با anakinra یا Canakinumab درمان شده¬اند، عفونت¬هایی دیده شده است. درمان این بیماری مادام العمر است.

درمان این بیماران مادام العمر است.

هیچ درمان غیرروتین یا مکملی برای این بیماری شناخته نشده است.

کودکان مبتلا به این بیماری باید به طور منظم (حداقل 3 بار در سال) ، جهت بررسی میزان کنترل شدن بیماری و نیزبرای تنظیم درمان-های طبی لازم توسط یک روماتولوژیست اطفال ویزیت شوند. شمارش کامل سلول¬های خونی CBC و واکنشگرهای فاز حاد باید به صورت دوره¬ای در این بیماران جهت مشخص کردن نیاز به انتقال سلول¬های قرمز و نیز جهت ارزیابی میزان کنترل شدن التهاب انجام داده شود.

این بیماری مادام¬العمر است اما فعالیت بیماری می¬تواند در طول زمان نوسان داشته باشد.

پیش¬ آگهی طولانی مدت این بیماری به شدت تظاهرات بالینی به ویژه آنمی دیس اریتروپویتیک و نیز به عوارض بیماری بستگی دارد. در صورتی که بیماری درمان نشود، در نتیجه¬ی دردهای عود کننده، آنمی مزمن و عوارض ممکن مثل خمیدگی¬ها و آتروفی ناشی از عدم استعمال عضلات، کیفیت زندگی پایین می¬آید.

خیر زیرا این یک بیماری ژنتیکی است.

قبل از اینکه بیماری تشخیص داده شود، کودک و خانواده¬اش با مشکلات بزرگی روبه رو می¬شوند.
برخی از کودکان دچار دفورمتی¬های استخوانی می¬شوند که می¬تواند به طورجدی با فعالیت¬های نرمال مغایرت پیدا کند. یک مشکل دیگر بار روانی درمان مادام¬العمری است.آموزش به بیماران و والدین می¬تواند آنان را به این امر متوجه سازد.

ادامه¬ی تحصیل در کودکان مبتلا به بیماری¬های مزمن ضروری است. فاکتورهای کمی ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی برای حضور در مدرسه شوند بنابراین مهم است که نیازهای ممکن کودکان برای معلم¬ها توضیح داده شود. والدین و کودکان باید هر آنچه می¬توانند انجام دهند تا اجازه دهند کودکان در فعالیت¬های مدرسه به طورنرمال شرکت کنند تا نه تنها از نظر آکادمیک موفق باشند بلکه توسط همسالان و نیز بزرگسالان پذیرفته شده و مورد احترام واقع شوند. یکپارچگی¬های آینده در دنیای حرفه¬ای برای یک بیمار جوان ضروری است و یکی از اهداف مراقبت¬های جهانی برای مبتلایان به ا بیماری¬های مزمن است.

ورزش کردن یکی از جنبه¬های اساسی زندگی روزانه¬ی هر کودکی است. یکی از اهداف درمان این است که کودکان در صورت ممکن زندگی نرمالی داشته باشند و خود را از سایر همسالان متفاوت ندانند. تمامی فعالیت¬ها در صورت تحمل می¬توانند انجام شوند. به هر حال فعالیت فیزیکی محدود و استراحت ممکن است در فاز حاد بیماری نیاز باشد.

هیچ رژیم خاصی وجود ندارد.

خیر نمی¬تواند.

بله کودک می¬تواند واکسینه شود. اما والدین باید در خصوص واکسن¬های زنده با پزشک معالج مشاوره کنند.

تا به حال هیچ اطلاعاتی درباره¬ی این جنبه از زندگی در مورد بیماران بزرگسال در مقالات نیامده است. به عنوان یک قانون کلی، مانند سایر بیماری¬های خود التهابی با توجه به عوارض جانبی احتمالی فرآورده های بیولوژیک بر جنین ، بهتر است حاملگی با توجه به احتمال اثرات داروهای بیولوژیک بر جنین صورت پذیرد.