آرتریت لایم 

آرتریت لایم یکی از بیماری هایی است که بوسیله باکتری بورلیا بورگدورفری(بورلیوز لایم)که بوسیله گزش کنه های سخت شامل آیودکس ریسینوس منتقل میشود ایجاد می گردد.
با وجود اینکه پوست ،سیستم اعصاب مرکزی، قلب،چشم و دیگر دستگاهها ممکن است هدف عفونت با بورلیا بورگدورفری باشند، مفاصل در بسیاری از موارد آرتریت لایم تنها هدف هستند. در عینحال ممکن است سابقه گرفتاری پوستی به شکل قرمزی مهاجر(یک راش پوستی قرمز گسترش یابنده در محل گزش حشره) وجود داشته باشد.
در مثالهای نادر، موارد درمان نشده آرتریت لایم ممکن است به سمت گرفتاری سیستم اعصاب مرکزی پیشروی کنند.

فقط اقلیتی از کودکان مبتلا به آرتریت ،آرتریت لایم دارند. اگرچه آرتریت لایم احتمالا شایعترین آرتریتی است که بعد از عفونت باکتریال در کودکان و نوجوانان در اروپا رخ میدهد.این بیماری بندرت قبل از سن 4 سال رخ میدهدو بنابراین عمدتاا یک بیماری کودکان مدرسه ای است.
این بیماری در تمام نواحی اروپا روی میدهد ولی شیوع آن در اروپای میانه و اسکاندیناوی جنوبی در اطراف دریای بالتیک است.اگرچه انتقال به گزش کنه های آلوده بستگی دارد که از آوریل تا اکتبر فعال هستند(بسته به درجه حرارت و رطوبت محیط)،آرتریت لایم ممکن است در هر زمانی در طول سال شروع شود به علت زمان متغیر و طولانی بین گزش کنه آلوده و شروع تورم مفصلی.

علت بیماری، باکتری بورلیا بورگدورفری است که بوسیله گزش کنه آیودکس ریسینوس انتقال می یابد. .بسیاری از کنه ها آلوده نیستند و به همین جهت بسیاری از گزش های کنه منتج به عفونت نمی شوند و اکثر عفونت ها اگر به صورت قرمزی مهاجر ظاهر شوند به سمت مراحل دیر رس بیماری شامل آرتریت لایم پیشروی نمی کنند.
این بویژه اگر مراحل ابتدایی،شامل اریتم مهاجر، با آنتی بیوتیک ها درمان شده باشند صادق است.بنا بر این اگرچه بورلیوز لایم، به شکل اریتم مهاجر ممکن است تا یک در هزار از کودکان در هر سال رخ بدهد،رخداد آرتریت لایم، تظاهر دیررس بیماری، واقعه نادری است.

آرتریت لایم یک بیماری عفونی است و به ارث نمی رسد.علاوه بر این آرتریت لایم مقاوم به درمان انتی بیوتیکی، با مارکر های ژنتیکی ویژه ای همراه بوده است، اما مکانیسم های دقیق این استعداد شناخته نشده است.

در مناطق اروپایی که کنه ها یافت میشوند مشکل بتوان مانع از گزش کنه در کودکان شد. هرچند در بیشتر مواقع ارگانیسم مسبب بیماری (بورلیا بورگدورفری) فورا پس از نیش پشه منتقل نمیشود بلکه تا چند ساعت و تا یک روز بعد، زمانی که باکتری به غدد بزاقی کنه برسد و همراه با بزاق به داخل میزبان (بدن انسان) وارد شود انتقال صورت میگیرد. کنه ها برای 3 تا 5 روز به میزبانشان میچسبند و از خون میزبان تغذیه میکنند.اگر کودکان هر شب در تابستان از نظر کنه های چسبیده غربالگری شوند و اگر این کنه ها فورا جدا شوند،انتقال بورلیا بورگدورفری بسیار غیر محتمل است.درمان پیشگیری با آنتی بیوتیک ها بعد ازیک گزش کنه توصیه نمیشود.
به هرحال وقتی تظاهر اولیه اریتم مهاجر رخ بدهد، بیماری باید با آنتی بیوتیک ها درمان شود. این درمان تکثیر بعدی باکتری را متوقف خواهد کرد و از آرتریت لایم جلوگیری میکند. در ایالات متحده یک واکسن بر علیه یک نوع منفرد از بورلیا بورگدورفری ساخته شده ولی از بازار به دلائل اقتصادی جمع آوری شده است. این واکسن به علت تفاوتهای نوع (بورلیا) در اروپا مفید نیست.

اگرچه این یک بیماری عفونی است، ولی مسری نیست( به این معنی که بیماری نمیتواند از یک انسان به انسان دیگر انتشار یابد) زیرا که باکتری باید از طریق کنه انتقال یابد.

علائم اصلی آرتریت لایم تورم مفصل همراه با تجمع مایع و محدودیت حرکت در مفاصل مبتلا است .میزان زیاد تورم اغلب با درد ناچیز یا بدون درد مفصل همراه است. شایعترین مفصل مبتلا زانو است اگرچه سایر مفاصل بزرگ و حتی مفاصل کوچک ممکن است متاثر شوند. نادر است که زانو اصلا مبتلا نشود. 3/2 موارد به صورت منوآرتریت مفصل زانو ظاهر میشوند. بیش از 95% از موارد یک سیر اولیگوآرتیکولر ( 4 مفصل یا کمتر) پیدامیکند. اغلب پس از مدتی تنها با یک مفصل زانو به عنوان تنها مفصل ملتهب باقی میماند . در 3/2 موارد آرتریت لایم به صورت آرتریت دوره ای(اپیزودیک) رخ می دهد ( به این معنی که آرتریت خود بخود بعد از بعد از روزها تا هفته ها ناپدید میشود و بعد از یک فاصله بدون هرگونه علائم دیگری ، آرتریت در همان مفاصل بازمیگردد).
تعداد وقوع (فرکانس) و طول مدت دوره های التهاب مفصل معمولا در طی زمان کاهش پیدا میکند ولی در تعدادی از موارد التهاب ممکن است افزایش یابد و نهایتا ممکن است آرتریت مزمن شود.همچنین موارد نادری دیده میشودکه از ابتدا با آرتریت طول کشیده(طول مدت آرتریت برای 3 ماه یا بیشتر) مراجعه میکنند.

خیر، بیماری ممکن است حاد (منحصرا بصورت آرتریت) ، دوره ای یا مزمن باشد. به نظر میرسد آرتریت در کودکان کم سن تر دربیشترموارد حاد و در نوجوانان بیشتر مزمن باشد.

بیماری در بزرگسالان و کودکان مشابه است.هرچند ممکنست فرکانس ارتریت در کودکان بیش از بزرگسالن باشد.در مقایسه، هرچه کودک کم سن تر باشد، سیربیماری سریعتر و شانس درمان آنتی بیوتیکی موفق بهتر است.

هرزمانی که آرتریت تازه ای بدون اینکه علت مشخصی داشته باشد ظاهر شود آرتریت لایم بایستی در تشخیص افتراقی درنظر گرفته شود. ظن بالینی بوسیله بررسی آزمایشگاهی شامل ازمایشات خون و در برخی موارد آزمایشات مایع سینوویال( مایع مفاصل متورم) تایید میشود.
در خون انتی بادی ها برعلیه بورلیا بورگدورفری بوسیله ازمایشی بنام بررسی ایمنی آنزیمی یافت میشوند. اگر انتی بادی های ایمونوگلوبولین ام بر علیه بورلیا بورگدورفری بوسیله بررسی ایمنی آنزیمی یافت شوند،یک آزمایش تاییدی بنام لکه ایمنی (ایمونوبلات)یا لکه غربی (وسترن بلات) باید انجام شود.
اگر آرتریت با علت نامشخص وجود داشته باشد و اگر آنتی بادیهای ایمونوگلوبولین ام IgM بر علیه بورلیا بورگدورفری بوسیله بررسی ایمنی انزیمی یافت شوند و بوسیله وسترن بلات تایید شوند، تشخیص، آرتریت لایم خواهد بود. تشخیص ممکن است بوسیله آنالیز مایع سینوویال که در آن ژن باکتری بورلیا بورگدورفری میتواند با استفاده از تکنیکی بنام واکنش زنجیره پلیمرازpolymerase chain reaction یافت شود تایید گردد. به هرحال این آزمون آزمایشگاهی از سرولوژی که آنتی بادی ها را اندازه می گیرد کمترقابل اطمینان است.بویژه آزمون ممکن است با وجود عفونت آنرا مشخص نکند و نیز ممکن است وقتی عفونتی نیست عفونت را نشان دهد. آرتریت لایم باید توسط متخصص اطفال یا در یک بیمارستان اطفال تشخیص داده شود. و در صورت شکست درمان آنتی بیوتیکی ،یک متخصص روماتولوژی اطفال باید در مرحله بعدی درمان بیماری وارد عمل شود.

جدا از مقادیر سرولوژیک ، مارکر های التهابی و بیوشیمی خون معمولا انجام میشوند. علاوه بر این،دیگر علل عفونی آرتریت بایستی در نظر گرفته شده و با استفاده از اندازه گیری های آزمایشگاهی بررسی شوند.
بمجرد اینکه آرتریت لایم با آزمونهای آزمایشگاهی شامل اندازه گیری ایمنی آنزیمیEIA و لکه ایمنی(ایمونوبلات) تایید شد، مناسبتی برای تکرار این آزمون ها وجود نخواهد داشت. چرا که آنها دلیلی برای پاسخ به درمان آنتی بیوتیکی را نشان نمی دهند. بر خلاف، این آزمون ها ممکن است با وجود درمان موفق برای سالها قویا مثبت باقی بمانند.

از آنجا که آرتریت لایم یک بیماری باکتریال عفونی است،درمان از طریق تجویز آنتی بیوتیک ها است. بیش از 80% از بیماران مبتلا به آرتریت لایم پس از یک یا دو دوره درمان با آنتی بیوتیکها درمان میشوند. در 10 تا 20% باقیمانده درمان آنتی بیوتیکی بیشتر معمولا بیماری را درمان نمیکند و درمان ضد روماتیسمی لازم است.

آرتریت لایم ممکن است بوسیله آنتی بیوتیکهای خوراکی برای 4 هفته یا آنتی بیوتیکهای داخل وریدی برای 2 هفته درمان شود.اگر پذیرش آموکسی سیلین یا داکسی سیکلین (فقط باید به کودکان بالای سن 8 سال داده شود) مساله ساز است، درمان داخل وریدی با سفتریاکسون (یا با سفوتاکسیم) ممکن است مفید واقع شود.

عوارض جانبی ممکن است روی دهند،شامل اسهال با انتی بیوتیکها یا واکنش های آلرژیک. به هرحال اکثر عوارض جانبی نادر و فرعی هستند.

پس از آنکه درمان آنتی بیوتیکی کامل شد،توصیه بر اینست که به مدت 6 هفته فرصت داده شود قبل از انکه در صورت تداوم آرتریت ، نتیجه گیری شود که درمان ،بیماری را بهبودی نداده است.،
اگرچنین موردی باشد، یک درمان آنتی بیوتیکی دیگر ممکن است تجویز شود. وقتی هنوز آرتریت پس از 6 هفته بعد از اتمام دومین دوره درمان آنتی بیوتیکی وجود داشته باشدد، داروهای ضد روماتیسمی باید شروع شوند. معمولا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی تجویز میشوند و کورتیکوستروئیدها بداخل مفاصل مبتلا،اغلب مفصل زانو،تزریق میشوند.

تنها چک- آپ مفید معاینه مفاصل است. از زمان ناپدید شدن آرتریت، هرچه مدت زمان طولانی تر باشد، احتمال عود کمتر است.

بیش از 80% از موارد پس از یک یا دو درمان آنتی بیوتیکی ناپدید میشوند.در موارد باقیمانده،آرتریت در طول یک دوره از ماهها تا سالها ناپدید میشود.در نهایت بیماری کاملا متوقف میشود.

پس از درمان با آنتی بیوتیکها ، در اکثر موارد بیماری بدون برجا گذاردن هیچ پیامدی محو میشود. موارد منحصر به فردی هستند که آسیب مفصلی قطعی شامل محدود شدن دامنه حرکت و استئو ارتریت زود هنگام رخ داده است.

بله .دربیشتر از 95% از موارد بهبود کامل وجود دارد.

به علت درد و محدودیت حرکت، کودک ممکن است محدودیت هایی را در فعالیت های ورزشی تجربه کند، برای مثال نتواند به سرعت قبل بدود.در اکثر بیماران بیماری خفیف است و اکثر مسائل کوچک و گذرا هستند.

برای یک دوره زمانی محدود، ممکن است لازم باشد که شرکت در ورزشهای مدرسه متوقف شود . دانش اموز ممکن است قادر باشد با میل خود تصمیم بگیرد که مایل است در کدامیک از فعالیت ها شرکت داشته باشد.

کودک/نوجوان باید خودش درمورد این مساله تصمیم بگیرد. اگر کودک در یک برنامه طراحی شده منظم در یک باشگاه ورزشی شرکت کند، این ممکن است برای کم کردن نیازهای این برنامه یا برای تطابق نیازها به تمایلات بیمار مفید باشد.

رژیم غذایی باید متعادل باشد و حاوی مقادیر کافی پروتئین، کلسیم و ویتامین ها برای یک کودک درحال رشد باشد. تغییرات رژیم غذایی بر سیر بیماری تاثیر نمی گذارند.

اگرچه کنه ها به یک آب و هوای گرم و مرطوب نیاز دارند، ولی وقتی که عفونت به مفصل رسید، سیر بعدی بیماری با تغییرات آب و هوایی تحت تاثیر قرار نمی گیرد.

محدودیتی در رابطه با واکسیناسیون وجود ندارد. موفقیت واکسیناسیون بوسیله بیماری یا درمان آنتی بیوتیکی تحت تاثیر قرار نمی گیرد و عوارض اضافی ناشی از حضور بیماری یا درمان مورد انتظار نیست. در حال حاضر هیچ واکسنی بر علیه بورلیوزیس لایم وجود ندارد.

هیچگونه محدودیت بر فعالیت جنسی یا حاملگی ، به علت بیماری وجود ندارد.