Enfermidades autoinflamatorias  


Versión de 2016
diagnosis
treatment
causes
Autoinflammatory Diseases
Enfermidades autoinflamatorias
Os progresos recentes na investigación mostraron de forma clara que algunhas febres para as que non se atopa a causa están provocadas por un defecto xenético
evidence-based
consensus opinion
2016
PRINTO PReS




Síndrome de Blau


Síndrome CANDLE


Síndrome periódica asociada á criopirina (SPAC)


Osteomielite crónica multifocal recorrente (CRMO


Deficiencia do antagonista do receptor da IL-1 (DIRA)


Febre mediterránea familiar (FMF)


Síndrome de Majeed


Deficiencia da Mevalonato Cinasa (MKD) (ou síndrome de hiper-IgD)


Síndrome de febre periódica hereditaria asociada a NLRP12


Febre periódica asociada a estomatite aftosa, farinxite e adenite cervical (PFAPA)


Síndrome periódica asociada ao receptor do factor de necrose tumoral (TRAPS) ou febre hiberniá familiar


1. INTRODUCIÓN XERAL Ás ENFERMIDADES AUTOINFLAMATORIAS

1.1 Información xeral
Os progresos recentes na investigación mostraron de forma clara que algunhas febres para as que non se atopa a causa están provocadas por un defecto xenético. En moitas delas, outros membros da familia tamén poden sufrir febres recorrentes, é dicir, episodios de febre que se repiten, moitas veces, cunha frecuencia previsible.

1.2 Que significa «defecto xenético»?
Un defecto xenético describe que un xene viuse modificado, cambiado nun punto da súa secuencia, por un acontecemento coñecido como mutación. Esta mutación altera a función do xene, de forma que este proporciona información incorrecta ao organismo e desencadea a aparición da enfermidade. En todas as células existen dúas copias de cada xene. Unha copia hérdase da nai e a outra copia hérdase do pai. A herdanza é de 2 tipos diferentes:
1- Recesiva: neste caso, ambas as copias do xene do paciente, teñen unha mutación. Os proxenitores teñen a mutación unicamente nun dos seus dous xenes. Eles non están enfermos porque a enfermidade prodúcese só se ambos os xenes están afectados. O risco de que un neno herde a mutación de cada proxenitor é de un entre catro.
2- Dominante: neste caso, unha mutación é suficiente para expresar a enfermidade. Se un dos proxenitores está enfermo, o risco de transmisión ao neno é de un entre dous, é dicir, do 50%.
Tamén é posible que ningún dos proxenitores teña a mutación; este caso coñécese como mutación de novo (nova). O accidente que afecta o xene produciuse durante a concepción do neno. Teoricamente, non existe risco para outro fillo dos mesmos pais (non máis que o azar), pero a descendencia do neno enfermo ten o mesmo risco de verse afectada que no caso das formas familiares: se se trata dunha mutación dominante pode afectar o 50% da descendencia; se é recesiva a un individuo de cada catro.

1.3 Cal é a consecuencia do defecto xenético?
A mutación afectará a produción dunha proteína específica e a súa funcionalidade. A proteína mutada favorecerá o proceso inflamatorio e permitirá que se desencadee e, aínda que incapaz de promover a inflamación nas persoas sas, inducirá febre e inflamación na persoa afectada.


 
Apoiado por
This website uses cookies. By continuing to browse the website you are agreeing to our use of cookies. Learn more   Accept cookies